10 in 11: het verdict

Het begon in januari van dit jaar met goede voornemens: als pas beginnende naaister 10 projecten tot een goed einde brengen voordat 2011 alweer voorbij zou zijn en daar verslag van uitbrengen op deze blog.
 
Dit was mijn lijstje en hoe ik het ervan af heb gebracht:

1. Een nieuwe hoes maken voor mijn naaimachine. De vorige ziet er namelijk nogal vies uit en is ook gerafeld aan de onderkant. Tijd voor vernieuwing!
Aan de hoes was ik begonnen, maar halverwege ging er iets mis waardoor het ding maandenlang in de kast bleef liggen tot ik in de zomer een gloednieuwe naaimachine kocht die in het bezit was van een stevige, plastic afdekhoes. Exit stoffen hoes richting vuilnisbak....

2. 'Iets' maken voor de nieuwe baby van een goede vriendin. Momenteel is zij nog hoogzwanger en zwijgt als het graf over het geslacht van die ongetwijfeld roze wolk van een baby. Bovendien leest zij dit hier wellicht ook, dus wat ik precies maak blijft (net zoals het geslacht) voorlopig nog een goed bewaard geheim!
Gelukt! Daarover alles hier te lezen.



3. Bovengenoemde baby heeft ook een zusje in de persoon van mijn allerliefste nichtje. Zij krijgt dit jaar een mooi jurkje van haar tante.
Gelukt! Dankzij het geweldig mooie patroon van Riet. The-making-of is hier te vinden.



4. Voor mezelf maak ik een pyama. Kort of lang, dat heb ik nog niet beslist!
Gelukt, in de naailes. Alleen jammer dat de pyama te groot is en ik de stof beugezien ben. Maar allez vooruit, hier een foto van de verrimpelde pyama.

5. Omdat het lief er al héél lang over zaagt... ook ineens maar een pyama voor hem.

Niet gelukt. De stof ligt in de kast, het patroon is klaar om wat aangepast te worden, maar toch gebeurt er niets. Misschien iets voor volgend jaar?

6. Aangezien ik in september vermoedelijk aan een tweede module in de naailes begin, hoop ik voor mezelf een rok te kunnen maken. Dus, met of zonder begeleiding, dit jaar maak ik een rok voor mezelf!
Meer dan gelukt. Na rok 1 kwamen rok 2 (rood met aarbeienmotiefje), rok 3 (blauw met witte bolletjes) en rok 4 (uit blauwe polyester mét zakken). Rok 5 (groen) is bijna klaar in de naailes en rok 6 (rood) is thuis in de maak. Verwacht u binnenkort aan een rokblog.



7. Al dat naaigeweld vraagt ook om een gezellig plekje in ons appartementje om dat allemaal te verwezenlijken. In 2011 creëer ik een gezellig naaihoekje, ook weer voor mezelf...
Gelukt! Alles mooi bij elkaar op een bureautje naast de boekenkast! Ik zou liever ooit een plekje hebben aan een groot raam met een mooi uitzicht, maar voorlopig zit ik daar goed in mijn hoekje.



8. Recent heb ik leren breien en hoewel ik niet echt het engelengeduld heb dat daarvoor nodig is, wil ik dit jaar een sjaal breien.
Niet gelukt. Breien is helaas niet voor mij weggelegd...

9. Om toch nog wat ruimte te laten voor plotse invallen, las ik hier ook één verrassingsprojectje in! U weet nog niet wat het is, ik weet nog niet wat het is. Laat het een ingeving van het moment zijn!
Gelukt. Het knisperdoekje voor Aidyn, het rokje voor Sterre, stoffen tasjes, de verschoningsmat voor de baby van de buren, ...



10. Omdat het er in 2010 niet van is gekomen, wil ik graag dit jaar wat kerstdecoratie maken voor in de kerstboom.
Euh... gelukt? Ik heb welgeteld één kerstdecoratieding gemaakt: een geborduurd gingerbread-koekje dat nu een beetje zielig en moederziel alleen in de doorgang van de salon naar de eetkamer hangt. Volgend jaar volgen er nog (misschien...).

En nu zal ik maar eens iets nieuws maken zeker?

Secret Santa - De Verlossing

Twee maanden geleden schreef ik me in voor Secret Santa. Het concept is eenvoudig: bezorg iemand in blogland tegen 20 december een cadeautje via de post en ontvang er zelf ook eentje. Tja, daar móet je wel aan meedoen niet?

Toen ik de gegevens van 'mijn slachtoffer' via mail aankreeg, was ik heel enthousiast, want het was een blog die ik tot dan toe nog niet ontdekt had. Maar een cadeautje bedenken voor iemand die je niet kent (zelfs al heeft die persoon een lijstje gemaakt van dingen ze leuk vindt) was uiteindelijk toch moeilijker dan ik dacht. Het budget ligt immers ook rond de 10 euro en ik wou niet één, maar vele kleine cadeautjes geven. Stress!!

Gelukkig was er niet veel later een boekenverkoop op mijn werk, waar ik een Franstalig, landelijk interieurboek op de koop wist te tikken voor een luttele 1 euro (Jaja, bij een uitgeverij werken is wel plezant ...). Dat trof, want ik was de Secret Santa voor Nathalie, die in Wallonië woont en een tweetalige blog heeft. Toevallig hield Nathalie wel van landelijke interieurstijl, dus toen ik dat boek vond begon zich een idee te vormen in mijn hoofd.

Dit is het uiteindelijk geworden: een Kerst-verwenpakketje bestaande uit het interieurboek, een zakje Kersthee, kerstchocolade, een geurkaarsje met winterkruiden en een zelfgemaakte shopper om dat allemaal mooi bij elkaar te houden. Hopelijk ben je er blij mee Nathalie! Geniet ervan!

Toen mijn Secret Santa pakje de deur uit was, begon ik wel érg benieuwd te worden naar mijn eigen Secret Santa. Op woensdagavond ging ik met vriendinnen naar een theatervoorstelling. Toen ik terug thuis kwam, stond het lief me op te wachten aan de deur met een groot pak in zijn handen! Mijn Secret Santa was aan de deur afgeleverd! Ik kon me nog net genoeg bedwingen om eerst een foto van het pakje te maken.

Maar die verpakking werd al snel opengescheurd. Ik ben nu eenmaal niet zo'n persoon die geduldig plakbandje per plakbandje losmaakt. Het kaartje dat erbij zat had me al té nieuwsgierig gemaakt, want het zei dat mijn cadeautje in de richting van 'Scandinavisch design en boeken' was gegaan.

Het eerste wat me tegemoet kwam toen toen ik het pak openmaakte, was de geur. De geur die ik herkende van de boomhut in Frankrijk waar we deze zomer logeerden.

Toen kwamen er twee grote, houten letters tevoorschijn die ik als boekensteun kan gebruiken of gewoon ter decoratie op de kast kan plaatsen! Bedankt Ilse, ik ben er echt ongelooflijk blij mee!

Druk?

Bloggers die gedurende een maand niets posten, komen daarna meestal met de booschap dat het misschien wel rustig is op hun blog, maar dat hun echte leven druk, druk, druk is. Tot vóór één week geleden was mijn leven eigenlijk niet druk. Ik had geen stressvolle dagen op het werk, had niet veel sociale verplichtingen of sprak zelfs niet echt met veel mensen af. Meer nog, ik genoot in november van een weekje vakantie met beste vriendin L., in New York. Ja, New York!
'Waarom blog jij daar dan niet over?', vraagt u zich nu misschien af. Tja, geen idee. Omdat ik er ten eerste niet van overtuigd ben dat er ook maar iemand op mijn geschrijf zit te wachten en ten tweede omdat ik er geen zin in had en er daardoor niet de juiste woorden voor vond. Mijn naaimachine stond in november ook maar te verstoffen en het huis(houden) verging hetzelfde lot.

Sinds een week wordt het wél druk, heb ik wél stressvolle dagen op het werk en spreek ik met heel wat mensen af op mijn vrije momenten. Van die vrije momenten geniet ik ten volle, maar het zijn die stressvolle dagen op het werk die in mij de drang opwekken om eens heel luid te gillen of heel hard te huilen. Of die twee gecombineerd. Ik zou hier op mijn blog de juiste woorden willen vinden om die drang met gevatte omschrijvingen de nek om te wringen en alles van me af te schrijven. Maar er komen geen woorden, er komt ook geen gegil en er komt geen gehuil. Er komt niets, alleen een onsamenhangend en cryptisch blogbericht.

Daar zal u het voorlopig mee moeten doen...