Tuniek

Voor mijn verjaardag in april kreeg ik van twee vriendinnen dit boek.

Nu ben ik niet zo'n uitgesproken fan van tunieken, omdat ik vind dat je dat moet combineren met een mooie, strakke (althans bovenaan) jeansbroek. Laat ik nu net iemand zijn die ontzettend graag in een rok rondloopt. Een tuniek bovenop een rok is geen goede keuze, want weg is je taille en weg zijn je benen.

Tot vorig weekend had ik ook al geen enkele mooie jeansbroek meer in de kast hangen. Mijn jeansbroeken zijn héél erg verouderd! Zo verouderd dat de twee litsjes voor de riem aan de zijkanten zijn losgerukt omdat ik ze al jaren gebruik om mijn broek aan op te trekken.
Dat is heel fout...

Toch was ik al enkele maanden geleden begonnen aan een tuniek uit dit boekje, want het is zo goed uitgelegd en de foto's erin doen je al watertanden. Ik koos voor een witte tuniek met bovenaan broderie anglaise. Toen wist ik niet wat dat was, maar nu kan ik u vertellen dat broderie anglaise een soort van Britse geweven kantstof is. Stof met decoratieve gaatjes, zo je wil.

Het patroon uit dit boekje is erg eenvoudig om over te nemen en de uitleg bij het in elkaar zetten is ook erg duidelijk (mét tekeningetjes), dus ik was snel goed op weg. Ik maakte eerst een proeftuniek uit baalkatoen en maar goed ook, want ik had mijn patroon al een maatje te klein ingenomen. We zijn tenslotte geen 16 meer...

Toen ik mijn schaar in mijn witte linnen en witte broderie anglaise zette en naarstig begon aan mijn tuniek, verloor ik echter al snel mijn interesse en bleef mijn onafgewerkte tuniek wekenlang in de kast liggen terwijl andere naaiprojectjes kwamen en weer gingen.
Toen ik mijn tuniek dan eindelijk toch eens van zijnaden voorzag, en ik de tuniek paste, leek ik wel weggelopen uit een psychiatrische instelling! Dat wit flatteerde me niet en de tuniek was nog erg lang en gerafeld aan de onderkant. Teleurgeteld kieperde ik het ding terug de kast in waar het bleef liggen tot ik het meenam naar L. toen wij een heuse LAN-naaiparty organiseerden (ik met mijn naaimachine en zij met die van haar bij haar thuis.) L. zei me dat het best nog meeviel als ik het zou inkorten en het zou dragen met een lange ketting.

Volledig vertrouwend op haar oordeel, werkte ik de tuniek gisterenavond af en ik ben ontzettend blij met het resultaat. De reden tot afwerking was ook de aankoop van mijn nieuwe jeansbroek van Who's That Girl (die eigenlijk niet echt een jeansbroek is, maar gemaakt is uit stof die lijkt alsof het jeans is...).
Mijn 'jeansbroek' en mijn tuniek... die zijn voor elkaar gemaakt...



Om toch iets van kleur te hebben naaide ik er vooraan een rood knopje op. Het reserveknopje van mijn broek nota bene! Deze week vielen ook mijn allereigenste labeltjes in de brievenbus! Hoera!



eVe is geboren...

Ik geef (aan) Van Katoen!

Lang voordat ik er zelf aan dacht om te beginnen naaien had Annick Van Uytsel een droom: een naaischool oprichten voor jonge vrouwen in Kenya. Lang voordat ik er zelf aan dacht om te beginnen naaien stief Annick...
Er is echter een mooi initiatief in de naaiwereld en dat heet Van Katoen ('hip handwerk voor het goede doel') dat er mee voor zorgt dat Annick's droom ook werkelijkheid kan worden.

Om deze reden en ook omdat ik helemaal verliefd was op dit kleedje kocht ik via de webshop van Van Katoen het patroontje voor 'het jurkje zonder gewring'. Een jurkje met héél wat voordelen, want er zit namelijk géén rits in! Hoera! Ik geef toe dat ik na een jaar nog steeds geen deftige rits in een rok of kleedje kan naaien. Laat staan een blinde rits! Oh, de horror!

Maar dus, een kleedje zonder rits met enkel knopen dat volledig gevoerd is. Ik kan u wel vertellen dat dit kleedje me heel wat bijgeleerd heeft over 'het keerproces'. Mensen die zelf naaien weten meteen wat ik bedoel, de anderen trekken nu misschien een wenkbrauw (of twee) op. Om een kledingstuk zowel aan de binnen- als aan de buitenkant in een mooi stofje te krijgen, moeten twee stukjes stof met hun goede kant (= de kant van de tekening) tegen elkaar gestikt worden en nadien gekeerd worden, zodat de naden als bij wonder aan de binnenkant verdwijnen.

Ik vond de stoffenkeuze van hier zo geweldig mooi dat ik me naar Julija's shop en Eclips haastte en meteen dezelfe stoffencombinatie scoorde (klein verschil, want ik heb ook appelblauwzeegroene bomen!).
Twee dagen later lag dit geweldig mooie ding op onze tafel.

Een jurkje is natuurlijk heel wat mooier op model, dus toen mijn nichtje Sterre kwam logeren, wou ik haar laten poseren zoals hier of hier. Stilstaan lukte echter iets minder goed dan verwacht omdat Sterre nu eenmaal héél erg blij was met haar nieuwe aanwinst.



Misschien eens al dansend proberen ?

Of misschien heeft dit kleedje gewoon wat meer beweging nodig?



Ik vond dat dit kleedje de perfecte outfit was om naar de zoo te gaan. Ook hier hoopte ik op zonnige, zomerse foto's met een lachende Sterre in haar nieuwe kleedje, maar dat was buiten het weer geregend. Op die bewuste donderdag heeft het namelijk geen seconde, maar dan ook geen seconde gestopt met regenen. In plaats van relaxte zomerfoto's, kon ik alleen maar een foto maken van die verregende meisje bij de aapjes...



Maar 't was toch plezant!