zaterdag 20 november 2010

Breuk.

Het is uit tussen mij en mijn stiknaald. We hebben definitief met elkaar gebroken. Nu ja, zíj heeft zich vooral met het breken bezig gehouden. Toen ik gisteren de laatste hand legde aan een cadeautje voor een jarige vriendin, besloot mijn stiknaald dat het genoeg geweest was. Ik had haar net één keer teveel door een 4-dubbele laag stof laten gaan, en uit protest (of misschien gewoon wel uit vermoeidheid of frustratie) liet ze haar onderstukje (excuseer me mijn taalgebruik) ín mijn stof steken.

Ik had al wel gehoord van dat fenomeen "naaldbreuk", maar was er zelf nog geen getuige van geweest. Ik stelde me er gefrustreerde, verbale woede-uitingen bij voor, helse geluiden en rondvliegende stukken metaal!! Maar eigenlijk was mijn naaldbreuk vrij vredig. Voordat ik er erg in had, had ik plots twee stukjes naald, in plaats van één. En daar zat het onderste stukje van de naald, in mijn stof, terwijl het bovenste stuk nu een beetje verloren in de machine stak. Vrij triest eigenlijk, en ikzelf was eerder verrast en gefascineerd, dan boos en hysterisch.
Ziehier mijn eerste gebroken naald:


Gelukkig had ik nog mijn naald die ik in de naailes gebruik, dus heb ik het cadeautje toch nog kunnen afwerken. Ik heb mijn boodschappentas opnieuw gemaakt, deze keer met langere banden en in een mooi stofje van Julija's Shop (Nationalestraat, Antwerpen). Gelukkige verjaardag Joke!



***

zaterdag 13 november 2010

Boodschappen doen

Afgelopen donderdag heb ik een halve middag in trance gezeten aan mijn naaimachine. Toen ik daaruit ontwaakte, merkte ik dat ik zowaar een boodschappentas in elkaar had weten te steken. Omdat ik stiekem wel erg trots ben op het resultaat, ziehier mijn eco-boodschappentas in een stofje van Ikea:
 


Na het maken was het tijd voor de test: is mijn boodschappentas wel stevig genoeg om ook daadwerkelijk boodschappen in te vervoeren? Als ik in een winkel kom, heb ik namelijk de neiging om te beginnen grijpen naar alle dingen waar ik op dat moment zin in heb. Met als gevolg dat ik de GB meestal verlaat met méér spullen dat ik eigenlijk nodig had, en méér spullen dan mijn arme fiets (en mijn armen!) qua gewicht aankan. Een boodschappentas die wat gewicht kan verdragen en bijgevolg dus bestand is tegen die slechte gewoonte, was een absolute must.
En ja hoor, mijn tas is met glans geslaagd:


Het is normaal gezien de bedoeling dat je deze tas ook in zichzelf kan opvouwen, zodat je ze lekker klein in je handtas kan bewaren, maar wegens te dikke stof is dat spijtig genoeg niet mogelijk met de mijne. Maar geen probleem, 'naar de winkel gaan' (dat vervelende klusje nog ná de werkuren) wordt vanaf nu een stukje aangenamer!

vrijdag 5 november 2010

Bomma Borduursel

Eigenlijk vond ik borduren zelf wel wat oubollig. Wie denkt aan borduren, denkt toch aan overdadige naaistukjes met realistisch nagebootste vogeltjes, bloemetjes of nog erger, beertjes! Tot ik op de boekenbeurs dit boek ontdekte:

Een boek dat mij liet weten dat borduren al lang niet meer het alleenrecht voor creatieve omaatjes is. Mijn naaimachine is ziekjes naar de naaimachinekliniek gebracht en mag pas volgende week woensdag terug naar huis komen (en aangezien ik haar die dag niet kan halen, wordt het misschien zelfs pas 16 november! Vreselijk!!). Dus zat ik hier maar wat verweesd rond te turen naar mijn stofjes en draadjes en uitgetekende plannetjes, die ik allemaal maar even in de diepvriezer moest steken (niet letterlijk natuurlijk...).
Maar aan dat bevriezen kwam een einde met dit boek! Na een spurt naar de Veritas (waar ik inderdaad borduurpatroontjes voor beertjes tegenkwam...) was ik een borduurring, een textielstift en borduurdraad in leuke kleurtjes rijker. En toen ik begon te borduren, was ik verkocht!


Dit wordt het zakje op mijn superhandige én ecovriendelijke boodschappentas. Hoe die eruit komt te zien, ziet u spoedig!

En dan ook nog een poedel die ballet danst (want soms doen poedels dat...) op mijn trui:



Borduren oubollig? Ik dacht het niet...